Met grote vreugde geven wij kennis van de geboorte van onze zoon Paul, zoiets zal er destijds op mijn geboortekaartje hebben gestaan……
Het was een behoorlijke shock toen ik er achter kwam dat mijn geboorte voor mijn ouders eigenlijk helemaal niet zo vreugdevol was.
Ruim 14 jaar geleden ontdekte ik tijdens een therapiesessie dat mijn ouders hadden geprobeerd om mij tijdens de zwangerschap te aborteren. In die tijd had ik een sessie omdat ik al jaren met de vraag rondliep: “waarom verkrampt mijn lichaam als ik word aangeraakt”?
Later, na emotioneel lichaamswerk en energetische therapie voelde ik mij een stuk vrijer en kon ik eindelijk aangeraakt worden zonder dat mijn lichaam in de kramp schoot. Wel net zo fijn als je een potje wilt vrijen of als je iemand een omhelzing wilt geven…….
Toch merkte ik dat ik nog steeds geestelijk en lichamelijk gespannen raakte als ik aan iets nieuws wilde beginnen waardoor ik mijzelf helemaal zou moeten laten zien. Dit oude en bekende gevoel maakte dat ik soms uitdagingen uit de weg ging of mezelf juist ging overvragen door “flink te zijn en de schouders er onder te zetten”. Dat was meer vanuit overleving dan vanuit innerlijke kracht. Het was net alsof er iets in mijzelf zat dat me tegenwerkte alsof ik bang was om volledig in mijn kracht te gaan staan. Ik besloot om deze angst nader te gaan onderzoeken en te kijken of ik mij hier van kon bevrijden.
Tijdens mijn opleiding om te leren werken met het opstellen met “het verlangen”, kwam voor mij de grote doorbraak. Deze manier van Opstellingen, ontwikkeld door Franz Ruppert, laat heel duidelijk zien wat je innerlijke psychische dynamiek is. (Niet te verwarren met Familie opstellingen dat vanuit een heel ander concept werkt).
Mijn verlangen tijdens de opstelling was “te willen zien wat er met mij gebeurd als ik volledig in mijn kracht wil gaan staan”. De opstelling liet duidelijk zien wat er aan de hand was. De representant van prenatale Paultje was letterlijk doodsbang om zich te laten zien en om geboren te worden. Hoewel hij een ongelooflijke levenslust en energie bezat durfde hij dit niet te uiten en lag er onbeweeglijk bij als een zielig vogeltje dat zojuist uit het nest was verstoten.
Door de reële levensbedreiging van de abortuspoging had ik een deel van mijzelf afgesplitst omdat het anders letterlijk gekmakend zou zijn geweest om te voelen wat er was gebeurd.
Toen ik dit tafereel zo aanschouwde kon ik helemaal geen mededogen of liefde voelen met dit “zielige vogeltje”. Het was net alsof het over iemand anders ging en eigenlijk wilde ik liever dat het weg was. Hoewel ik inzag dat ik nu zelf als een dader op mijn getraumatiseerde kindsdeel reageerde, kon ik niet anders dan er afstandelijk naar kijken.
Een bekende overlevingsstrategie is o.a. het willen ontkennen dat iets traumatisch heeft plaatsgevonden omdat het te pijnlijk is om naar te kijken. Bovendien associeerde ik onbewust het “in mijn kracht gaan staan” met geweld, dat ik mogelijk met de dood moest bekopen.
Mijn besluit stond vast, wat ik er ook voor moest doen, ik wilde contact kunnen maken met dit getraumatiseerde kindsdeel in mij. Enkele opstellingen later was het zover. Eindelijk kon ik contact maken met mijn afgesplitste vroege herinneringen, Het was prachtig om dit afgesplitste deel met een open hart en vanuit mededogen te kunnen ontmoeten en te bevrijden.
Na de sessie viel het mij op dat de meeste allergieën en andere kwaaltjes die gedurende dit proces steeds heftiger werden al enkele dagen later waren verdwenen. Dit verbaasde mij eigenlijk niet daar ik in het verleden had geleerd dat achter de meeste allergieën, een onverwerkt trauma schuil gaat. Ik merk ook dat ik lichamelijk en geestelijk beter in mijn vel zit. Ik kijk uit naar nieuwe uitdagingen en werk mijzelf eindelijk niet meer tegen…..
Vroeger werd gedacht dat ongeboren en pasgeboren kinderen niets voelden. Nu weten we dat deze kwetsbare wezentjes ernstig getraumatiseerd kunnen worden door overweldigende ervaringen in de moederschoot, de geboorte of in de eerste levensjaren. Vroegkinderlijke trauma’s laten hun sporen na in de ontwikkeling van de mens.
Vaak worden gedrags- en relatieproblemen en gezondheidsklachten niet in verband gebracht met deze trauma’s. Om deze samenhang inzichtelijk te maken en de dieperliggende oorzaak van menselijke problemen te kunnen helen, ontwikkelde Franz Ruppert de methode van “het verlangen”.
Het is mijn verlangen om met dit mooie werk zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen. Dat gaat helemaal lukken nu ik eindelijk geboren ben na een zwangerschap van 55 jaar……..
beste Paul, dank je wel voor het delen van jouw ongelofelijk indrukwekkende proces. Gefeliciteerd met je geboorte; wat heerrlijk dat jouw trauma verwerkt is en jij nu ‘vrij’ kunt leven. Je omschrijft heel duidelijk – en bent er zelf een mooi ‘compleet’ voorbeeld van – de helende kracht van opstellingen van het verlangen. Mag jouw ervaring gedeeld worden? Hopelijk zullen er vele anderen mee geholpen kunnen worden. Ik wens jou veel levensgeluk! Warme groet, Anke
Paul een deel van dit proces heb ik mogen bijwonen en kunnen zien hoe je steeds een stap verder ging en wat dat met je deed. Indrukwekkend, ook je moed om steeds dieper te gaan in het onderzoeken van je gevoelens. Het bevestigt mij in het vertrouwen dat dit een goede weg is om trauma’s te verwerken. En hoe bevrijdend dat uiteindelijk is.Dank. Harte groet, Yolanda
Hoi Yolanda, Ja prachtig om zo getuige te mogen zijn van elkaars processen. En fantastisch hoe diepe trauma’s uiteindelijk toch kunnen worden verwerkt met de opstellingsmethode van Franz Ruppert.
Harte groet, Paul
Hey Paul, Ik heb maar meteen daad bij het woord gevoegd en je blog gelezen. Dank voor het delen. Fijn dat die opstelling zo’n impact op je heeft gehad. Leuk om je vandaag weer te ontmoeten. Warme groetjes Ans
Hoi Ans, bedankt voor je reactie!
Leuk om je gisteren weer te ontmoeten en fijn om samen dit mooie werk met elkaar te kunnen doen.
Tot de volgende keer…..
Warme groet, Paul