Is dat nou nog nodig zo’n canal pride? Vroeg iemand mij laatst.
Ik bedoel, homo zijn en zo, het is nu toch allemaal geaccepteerd?
Waar is zo’n aparte canal pride nu eigenlijk voor nodig, ging de man nog even door.
Ik bedoel, je kunt toch ook gewoon een canal pride doen voor alle mensen, een soort human pride vulde hij aan.
Je bedoelt zoiets als carnaval, gewoon voor iedereen? Vroeg ik?
Ja, zoiets zei de man. Lijkt mij een fantastisch idee zo’n human pride! Wie weet komt dat ooit nog eens zei ik.
Hand in Hand
Vooralsnog is de canal pride nog hard nodig. Ik bedoel, zelfs in mijn woonplaats Amsterdam laat ik het wel uit mijn hoofd om hand in hand te lopen met mijn man. Er zijn mensen voor minder in elkaar geslagen, en dan heb ik het nog niet eens over het uitgescholden worden voor het “anders” zijn.
Discriminatie en geweld tegen een medemens vanwege zijn of haar seksuele voorkeur, huidskleur, religie of sekse dient nooit of te nimmer goed te worden gepraat of aanvaard. Dus zolang er nog geweld en intolerantie bestaat tegen LHBTI- ers (lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender- en intersekse personen), is het belangrijk dat wij dit als Nederlandse gemeenschap niet toestaan.
Ik vind het vreselijk dat er in vele landen nog gevangenisstraf, martelingen en zelfs de doodstraf staat op mensen die behoren tot de LHBTI groep. Dit moet stoppen! Er kan in mijn ogen geen sprake zijn van “Human pride” of “trotste mensheid””, indien wij als medemensen toestaan dat deze mensonterende praktijken blijven bestaan.
En ja, het leven voor LHBTI personen in Nederland is redelijk veilig en verdraagzaam. Toch mag er nog veel gebeuren om acceptatie van LHBTI mensen in onze samenleving te verbeteren.
Zelfdoding onder LHBTI jongeren
Nog steeds is het aantal zelfdodingen onder LHBTI jongeren vele malen hoger dan bij “normale” jongeren, vervolgde ik. Ik kan me dat ook goed voorstellen. Als puber vond ik het vreselijk om niet “normaal” te zijn. Waarom voelde ik mij zo?
Tijdens mijn opvoeding hoorde ik alleen maar vijandige uitspraken over homo’s, ze moesten ze allemaal maar afmaken! Ik kon bij niemand van mijn familie terecht met mijn geheim. Ik voelde me net Remi, alsof ik er helemaal alleen voor stond op de wereld. Omdat ik mijzelf slecht en verkeerd vond kwamen gedachten over zelfdoding in die tijd vaak voor.
Ik was dan ook als de dood om uit de kast te komen en hoopte dat “het” over ging. Er was in die tijd, begin jaren 70, zover ik wist, maar één persoon die openlijk homo was. Dat was Albert Mol, een in mijn ogen erg vrouwelijk gedragende artiest die vaak op t.v. te zien was. Niet een man waar ik mij mee kon identificeren.
Ooh wat zijn er veel!
Wat was het een feest van herkenning toen ik als 22 jarige mijn eerste roze zaterdag meemaakte in ‘S Hertogenbosch!
Overal waar je kijken kon waren mensen uit de LHBTI gemeenschap. Wauw! Er werd luidkeels gezongen, “ooh wat zijn er veel, ooh wat zijn er veel, dat heb ik in jaren niet gezien zoveel, zoveel!” En dat was nu precies wat ik bedoel. Op die dag voelde ik mij voor het eerst in mijn leven eventjes normaal en gelukkig met mijzelf en de andere mensen om mij heen. Het gaf mij zoveel kracht om mijzelf te aanvaarden en te accepteren zoals ik was.
Probeer je eens voor te stellen vroeg ik aan de man, dat jij als hetero puber als niet “normaal” wordt gezien omdat je tot een minderheid behoort. Dat je van jongs af aan te horen krijgt dat het vies, verkeerd en onnatuurlijk is om je aangetrokken te voelen tot meisjes. Hoe zou dat voor jou zijn geweest.
Uhhhh, tja, zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken zei de man, wat afschuwelijk lijkt mij dat! Dat begrijp ik, zei ik, en ik ben blij dat je bereid was om dat even in te voelen.
Ach weet je, de hele mensheid is geprogrammeerd om ergens iets van te vinden, dat dient te veranderen. Hoe mooi zou het zijn als we onze gedachten, gevoelens en emoties eens zouden onderzoeken. Zijn al die meningen, ideeën en overtuigingen eigenlijk wel van onszelf? En is het zo dat je overal een mening over moet hebben?
Homoseksualiteit
Vroeger werd homoseksualiteit in Afrikaanse landen als heel gewoon en natuurlijk beschouwt, een variatie in de natuur. Dit veranderde toen de westerlingen “beschaving” kwamen brengen onder de “wilden”. De natuurlijke vorm van leven en het belijden van natuurreligies moesten verdwijnen. De oorspronkelijke bevolking kreeg de christelijke leer door de strot geduwd. Daarmee kregen zij ook de waanideeën dat homoseksualiteit verkeerd, zondig en dus afgestraft en uitgeroeid diende te worden met de paplepel ingegoten.
Die ideeën, gedachten en overtuigingen zitten inmiddels diep in het onderbewustzijn vastgeroest. Zij kunnen alleen veranderen indien men als individu en gemeenschap vragen gaat stellen over de juistheid van zulke veronderstellingen, conclusies, meningen over b.v. homo zijn.
Alle geloofssystemen zijn gebaseerd op angst en ontkrachting. Angstmakerij wordt ingezet om de mensheid af te houden van het wezenlijke besef dat de Bron of Godskracht in een ieder van ons schuilt. Door angst maak je jezelf klein en heb je nauwelijks nog toegang tot de oorspronkelijk kracht in jezelf. Je blijft slaafs en onderdanig naar buiten, op het geloofssysteem gericht, in de hoop daar het antwoord te vinden.
Het is een beetje zoals met een kinderfiets. Zou jij als volwassene blijven fietsen met van die kleine hulpwieltjes aan de zijkant uit angst om te vallen? Of maak je een bewuste keus om je eigen kracht en wezenlijke Zelf te ontdekken.
Tja, daar zit wat in, zei de man……
Bevrijding
Hoe mooi zou het zijn als de mensheid zich zou bevrijden van aangenomen oordelen, gedachten en overtuigingen, die generaties lang zijn vastgezet in je brein en de rest van je lichaam?
Welke ruimte, energie en bewustzijn zou er op Aarde onder de mensheid ontstaan wanneer zij zich massaal hun oorsprong en scheppingskracht gaan herinneren. Welke werkelijkheid gaat dat creëren. Hoe mooi zou dat zijn?
De man lachte naar mij.
“You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one” zei ik blij, en ik wist dat het waar was.
“Maar hoe zou ik mij dan kunnen bevrijden van al die overtuigingen en programmeringen?” vroeg hij aan mij.
Voor mij werkt het laten lopen van de Bars fantastisch om mij te bevrijden van ballast en om mijn hoofd leeg te maken. Daardoor word ik helderder en kan ik nieuwe keuzes maken.
Lopen van de Bars? is dat een soort kroegentocht dan? hij keek mij verbaasd aan.
Wat de Bars van Access Consciousness zijn ga ik je straks uitleggen, ik ga zo naar de Canal pride, voel ik mij weer even normaal! Wij moesten beiden hardop lachen.
Komt wel goed met die Human pride zei ik.
Daar drinken we op!