Hoe wordt je een betere ouder voor je kind? Het estafettestokje……

“Als ik later kinderen krijg ga ik het helemaal anders doen dan mijn ouders het hebben gedaan.”
Herken je deze uitspraak?

Wat maakt dan dat het je vaak niet lukt om uit de voetsporen van je eigen opvoeders te stappen? Je houdt immers van je kind en hebt het allerbeste met hem of haar voor.

Het kan pijnlijk zijn om tot de conclusie te komen dat de manier waarop jij met je kind omgaat, soms wel erg lijkt op de wijze waarop jouw vader of moeder met jou is om gegaan.

Het gezegde “Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is” is hier op zijn plaats. Het geeft aan dat het niet vanzelfsprekend is dat jij je eigen lied gaat zingen……  het op een andere manier gaat doen dan je ouders, en hun ouders enz., hebben gedaan…….

Het is als het overdragen van een estafettestokje van de ene generatie op de andere.

Ieder familiesysteem kent zijn eigen drama’s, zijn eigen traumatische gebeurtenissen. Trauma, is een verwonding van je lichaam en / of je geest.

Als trauma’s niet worden verwerkt door de ene generatie wordt deze energie onbewust doorgegeven aan de generatie die daarna komt.

Door onverwerkt trauma raak je innerlijk verdeeld. Door het trauma splitst een deel van je bewustzijn zich af en probeert de situatie uit je bewustzijn te houden.

Deze overlevingsstrategie was destijds nodig om de pijn van de emotionele verwonding niet te hoeven voelen. Jouw kind voelt feilloos aan hoe jij in je vel zit en spiegelt door zijn gedrag onbewust jouw binnenwereld waar je vaak zelf geen weet meer van hebt. Maar ook gebeurtenissen die plaatsvinden bij jouw kind kunnen bij jou, oude eigen herinneringen oproepen.

Hierdoor wordt je op onbewust niveau geraakt en voor je het weet reageer je op jouw kind op de manier zoals er vroeger met jou is omgegaan…… en je zingt het lied van je ouders………

En hoewel jij je nog zo had voorgenomen om “het later met jouw kind helemaal anders te gaan doen dan je ouders” trap je in dezelfde valkuil….. en reageer je op nagenoeg dezelfde wijze zoals je het zelf hebt ervaren…….

Wat kun je hier nu als ouder aan doen? Hoe kun je leren jouw eigen lied te zingen zodat je jouw kinderen niet onbewust opzadelt met onverwerkte trauma’s vanuit vorige generaties?

Wat zou het mooi zijn als je, voordat je aan kinderen begint, je eventuele eigen trauma’s hebt kunnen verwerken. Dit zorgt er niet alleen voor dat je zelf beter in je vel komt te zitten, maar ook dat je jouw ongeboren kind een zo traumavrij mogelijk levens- en ontwikkelingsruimte kunt bieden. Helaas is dat lang niet altijd mogelijk.

Maar ook als je al kinderen hebt is het heilzaam jezelf te bevrijden van oude verwondingen. Doordat jij de trauma’s verwerkt, worden je kinderen er niet verder meer mee belast.

De Duitse Prof. Dr. Franz Ruppert ontwikkelde de traumaverwerkingsmethode Opstellingen op basis van Meergenerationele PsychoTraumatologie (OMPT).

Bij deze manier van “Opstellen van het verlangen”, staat het onderscheiden van eigen gevoelens, die van vorige generaties en het integreren van afgesplitste persoonlijkheidsdelen centraal.

Onlangs heeft hij, samen met anderen, een prachtig boek geschreven. Het boek “Vroegkinderlijk Trauma” gaat over zwangerschap, geboorte en eerste levensjaren. Dit boek is een aanrader voor eenieder die om persoonlijke redenen belangstelling heeft voor dit onderwerp maar ook voor wie zich beroepshalve wil verdiepen in vroegkinderlijk trauma.

Ik ben erg enthousiast over deze manier van opstellingen en werk er graag mee. Het is steeds weer fascinerend om te zien hoe snel je tot de kern kan komen van de innerlijke psychische dynamiek.

Wil jij het doorgeven van oude trauma’s een halt toeroepen dan is de OMPT wellicht iets voor jou?

Trauma’s? Steek er een estafettestokje voor, voordat je ze doorgeeft!